Czy unieważnienie umowy frankowej przedsiębiorcy jest możliwe?
Z każdym miesiącem rośnie liczba spraw o stwierdzenie nieważności umów kredytowych powiązanych z walutami obcymi, w szczególności – tzw. kredytów frankowych. Zdecydowana większość tych spraw dotyczy pozwów składanych przez konsumentów, czyli osoby, które zawarły umowę kredytową w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub zawodową. Jest to o tyle istotne, że podstawę do ustalenia nieważności tych umów stanowią na ogół przepisy o postanowieniach niedozwolonych (abuzywnych), które w sposób szczególny chronią prawa konsumentów.
Czy to jednak oznacza, że przedsiębiorcy – frankowicze, nie mają szans na unieważnienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego w CHF?
Unieważnienie umowy frankowej przedsiębiorcy – podstawa prawna
Fakt, że kredytobiorcom-konsumentom przysługuje szczególna ochrona, wynikająca z unijnej dyrektywy 93/13, nie oznacza, że osoby nieposiadające statusu konsumenta są pozbawione jakiejkolwiek ochrony. Przepisy kodeksu cywilnego odnoszące się do wszystkich kategorii podmiotów (czyli zarówno do konsumentów, jak i nie-konsumentów) również mogą stanowić podstawę do kwestionowania ważności nieuczciwych umów, w szczególności – umów tzw. „kredytów frankowych”.
Potwierdziła to uchwała Sądu Najwyższego z 28 kwietnia 2022 r. podjęta w sprawie III CZP 40/22. W uchwale tej Sąd Najwyższy potwierdził, że sprzeczne z naturą stosunku prawnego kredytu indeksowanego do waluty obcej są postanowienia, w których kredytodawca jest upoważniony do jednostronnego oznaczenia kursu waluty właściwej do wyliczenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy oraz ustalenia wysokości rat kredytu, jeżeli z treści stosunku prawnego nie wynikają obiektywne i weryfikowalne kryteria oznaczenia tego kursu. W praktyce oznacza to, że również w tych sytuacjach, w których nie jest możliwe skorzystanie z przepisów chroniących w szczególny sposób konsumentów, istnieją podstawy do tego, by stwierdzić nieważność umowy kredytowej powiązanej z walutą obcą.
Kwietniowa uchwała Sądu Najwyższego stanowi niewątpliwie istotny argument w sporach frankowych z udziałem przedsiębiorców oraz osób, których status konsumenta jest co najmniej niepewny. Pamiętać bowiem należy, że w wielu sprawach kwestia statusu konsumenta jest sporna – np. wówczas, gdy kredyt zaciągany był na zakup mieszkania, w którym następnie kredytobiorca rozpoczynał prowadzenie działalności gospodarczej. Oczywiście kwestii prawnych, które w takim wypadku należy rozważyć jest więcej – jak chociażby kwestia przedawnienia roszczeń, która odmiennie kształtuje się w przypadku konsumentów, a inaczej w przypadku przedsiębiorców. Dlatego też przed podjęciem decyzji o wystąpieniu z roszczeniami przeciwko bankowi warto skonsultować się z kancelarią prowadzącą sprawy frankowe.
0 komentarzy
