Zwolnienie dyscyplinarne to specyficzny i bardzo kategoryczny sposób rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem. W przeciwieństwie do zwolnienia za porozumieniem stron lub z zachowaniem okresu wypowiedzenia, dyscyplinarka w dużym stopniu zmniejsza prawa pracownicze osoby zwalnianej. Może być jednak zastosowana tylko w ściśle określonych przez Kodeks Pracy przypadkach. Kiedy pracodawca może wręczyć zwolnienie dyscyplinarne i jakie kwestie formalne muszą być zachowane w związku z dyscyplinarką?
Zwolnienie dyscyplinarne – powody dyscyplinarki
Artykuł 52 Kodeksu Pracy określa możliwe powody zwolnienia dyscyplinarnego:
- poważne naruszenie obowiązków pracowniczych – uporczywe niewykonywanie poleceń służbowych, działanie na szkodę pracodawcy, praca dla konkurencji, praca pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających, nieposzanowanie praw pozostałych pracowników, fałszywe zwolnienie lekarskie
- utrata uprawnień potrzebnych do wykonywania zawodu – najczęściej jest to utrata prawa jazdy przez zawodowego kierowcę
- popełnienie przestępstwa – jeśli do pracy wymagana jest niekaralność, np. do pracy w banku
Co jeszcze trzeba wiedzieć o zwolnieniu dyscyplinarnym?
Zwolnienie dyscyplinarne może zostać wręczone każdemu pracownikowi, również w okresie ochronnym przed emeryturą czy kobiecie w ciąży. Może je także otrzymać pracownik obecnie przebywający na zwolnieniu lekarskim. W zwolnieniu dyscyplinarnym muszą być podane przyczyny takiego trybu, a także pouczenie o możliwości złożenia skargi do sądu pracy.
Głównymi konsekwencjami zwolnienia dyscyplinarnego są: natychmiastowa utrata pracy, utrata praw do zasiłku dla bezrobotnych na okres 6 miesięcy oraz informacja o trybie zwolnienia w świadectwie pracy. Pracodawca może wręczyć dyscyplinarkę nie później niż miesiąc po poznaniu jej przyczyny – po przekroczeniu tego terminu nie może zwolnić pracownika dyscyplinarnie.
Artykuł powstał przy współpracy z Temida Kancelaria Prawna.
Fot. Shutterstock.